زگیل تناسلی پرخطر یا سرطانی و زگیل تناسلی کم‌خطر؛ هرآنچه باید بدانید

زگیل تناسلی یکی از مشکلات شایع در حوزه سلامت جنسی است که شناخت انواع آن اهمیت بسیاری دارد. نکته کلیدی این است که عامل اصلی نگرانی، ویروس پاپیلومای انسانی Human) papillomavirus) یا به اختصار HPV است، نه خود زگیل‌ها! این ویروس است که می‌تواند برخی زگیل‌ها را به زگیل تناسلی پرخطر و برخی دیگر را به کم‌خطر تبدیل کند. در واقع، ویروس HPV بیش‌ از ۱۰۰ نوع مختلف دارد که ۱۲ نوع از آن‌ها پرخطر هستند و می‌توانند به مشکلات جدی‌تری مانند سرطان منجر شوند.

در این مقاله، قصد داریم به بررسی کامل علائم زگیل تناسلی پرخطر و کم‌خطر بپردازیم: از انواع ویروس HPV و ارتباط آن با خطرات سرطان تا بهترین روش‌های درمان و پیشگیری.

انواع ویروس HPV

ویروس پاپیلومای انسانی «Human PapillomaVirus» یا به‌اختصار «HPV» با بیش از ۱۰۰ نوع مختلف، شایع‌ترین عامل ابتلا به عفونت‌های مقاربتی است. روی سطح پوست و غشاهای مرطوب (مخاطی) بدن انسان ‌یک‌سری سلول طبیعی با نام «اپیتلیال سنگفرشی» وجود دارد که محافظ پوست در برابر عفونت‌ها و آسیب‌ها است. کل تنوع ژنومی ویروس HPV فقط می‌توانند در این سلول‌ها زندگی کنند و ازطریق تماس یا ارتباط جنسی به فرد دیگر منتقل شوند.

درحال‌حاضر، برای سهولت در شناسایی انواع مختلف ویروس‌ها از یک سیستم کدگذاری جهانی استفاده می‌شود. جزئیات انواع ویروس HPV، سطح خطر و محل وقوع هریک را در جدول زیر مطالعه کنید:

انواع ویروس HPV

انواع زگیل تناسلی براساس اینکه سلول‌های پوستی (غیرتناسلی) یا سلول‌های مخاطی (تناسلی) را آلوده می‌کنند، گروه‌بندی می‌شوند.

۱. زگیل تناسلی پرخطر یا سرطانی (high-risk)

برخی از ویروس‌های HPV می‌توانند زگیل‌هایی ایجاد کنند که پرخطر بوده و در مواردی به بروز انواعی از سرطان‌ها، به‌ویژه سرطان دهانه رحم و مقعد منجر شوند. ازآنجاکه تشخیص ویروس‌های پرخطر و کم‌خطر تنها براساس ظاهر زگیل ممکن نیست، مراجعه به پزشک برای ارزیابی دقیق و تشخیص نوع ویروس، ضروری است. در ادامه این مقاله به بررسی زگیل تناسلی خطرناک می‌پردازیم تا با عوامل و خطرات احتمالی آن‌ها بیشتر آشنا شویم.

۱-۱. زگیل تناسلی پرخطر چیست؟

زگیل تناسلی پرخطر به زگیلی می‌گویند که توسط انواع ویروس HPV با ریسک بالا ایجاد می‌شود. این نوع ویروس‌ها به‌طور خاص با برخی از سرطان‌ها، از جمله سرطان دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی، واژن، فرج و برخی از انواع سرطان‌های سر و گردن مرتبط هستند. از بین بیش‌ از ۱۰۰ نوع ویروس، ۱۲ نوع از آن‌ها پرخطر هستند که دو نوع ۱۶ و ۱۸ سهمی ۷۰درصدی در ایجاد سرطان‌های مرتبط با HPV دارند.

عفونت با سایر سویه‌های پرخطر، اغلب بدون علائم واضح بوده و بسته‌به محل عفونت، ممکن است به‌طور پنهان در بدن باقی بماند. این عفونت‌ها می‌توانند در طول زمان به بروز سرطان یا تغییرات پیش‌سرطانی منجر شوند. علائمی که ممکن است در مراحل پیشرفته‌تر ظاهر شوند شامل توده‌های غیرطبیعی، خون‌ریزی، درد و زگیل‌های تناسلی است. بنابراین، تشخیص زودهنگام و پیگیری پزشکی برای جلوگیری از عوارض جدی، ضروری است.

۱-۲. انواع زگیل تناسلی پرخطر

ویروس‌های HPV مرتبط با زگیل تناسلی، به دو دسته کم‌خطر و پرخطر تقسیم می‌شوند. انواع ویروس زگیل تناسلی پرخطر عبارت‌اند از سویه‌های ۱۶، ۱۸، ۳۱، ۳۳، ۳۵، ۳۹، ۴۵، ۵۱، ۵۲، ۵۶، ۵۸ و ۵۹. 

از میان این‌ها، دو نوع ۱۶ و ۱۸ بیشترین ارتباط را با سرطان‌های مرتبط با HPV دارند و مسئول عمده سرطان‌های زیر هستند:

• سرطان مقعد: بیش از ۹۰٪ موارد سرطان مقعد، توسط HPV ایجاد می‌شوند.
• سرطان دهانه رحم: تقریباً تمام موارد سرطان دهانه رحم ناشی از HPV است.
• سرطان اوروفارنکس (سرطان گلو): حدود ۷۰٪ از سرطان‌های اوروفارنکس (میانه گلو، پشت دهان) توسط HPV ایجاد می‌شوند.
• سرطان آلت تناسلی: حدود ۶۳٪ از موارد سرطان آلت تناسلی ناشی از HPV هستند.
• سرطان واژن: حدود ۷۵٪ از سرطان‌های واژن با HPV مرتبط هستند.
• سرطان فرج: حدود ۶۹٪ از سرطان‌های فرج توسط HPV ایجاد می‌شوند.

عفونت‌های طولانی‌مدت با انواع HPV پرخطر می‌توانند به بروز این سرطان‌ها منجر شوند، اما تشخیص زودهنگام و غربالگری می‌تواند در پیشگیری از بسیاری از آن‌ها مؤثر باشد.

۱-۳. شکل زگیل تناسلی پرخطر

زگیل‌های تناسلی پرخطر به‌لحاظ ظاهری می‌توانند به‌شکل برجستگی‌های کوچک در ناحیه تناسلی ایجاد شوند که معمولاً به‌رنگ پوست یا رنگی متفاوت هستند. در برخی موارد، شکل زگیل تناسلی پرخطر به‌دلیل نزدیک شدن زگیل‌ها به‌هم، شبیه به گل‌کلم می‌شود. این زگیل‌ها ممکن است هنگام رابطه جنسی، خارش، ناراحتی یا حتی خون‌ریزی به‌همراه داشته باشند. گاهی اوقات، زگیل‌های تناسلی بسیار کوچک و تخت هستند و دیده نمی‌شوند، اما در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، ممکن است به‌صورت دسته‌های بزرگ‌تری ظاهر شوند. به‌طور کلی می‌توان گفت، ویژگی‌های زگیل تناسلی پرخطر عبارت‌اند از:

• ظاهر شدن در اطراف واژن، روی آلت تناسلی یا مقعد؛
• نرم یا سفت بودن آن‌ها؛
• رنگ سفید، قرمز، به رنگ پوست یا تیره‌تر از پوست اطراف.

نکته مهم: ظاهر زگیل‌های تناسلی پرخطر با کم‌خطر تفاوت قابل‌مشاهده‌ای ندارند و تشخیص نوع ویروس فقط از طریق آزمایش‌های پزشکی امکان‌پذیر است.

۱-۴. علائم زگیل تناسلی پرخطر

علائم زگیل تناسلی پرخطر ممکن است به‌طور مستقیم قابل‌مشاهده نباشد، اما ویروس HPV پرخطر می‌تواند تغییرات سلولی در دهانه رحم ایجاد کند. این تغییرات سلولی، در صورت عدم‌ درمان و پیگیری، در طول زمان به سرطان تبدیل می‌شوند. البته لازم است به این نکته اشاره کنیم که همه تغییرات سلولی به سرطان منجر نمی‌شوند. برای تشخیص این تغییرات، در صورت وجود ویروس HPV پرخطر، نمونه‌برداری از سلول‌ها انجام می‌شود و این سلول‌ها با میکروسکوپ بررسی خواهند شد. بنابراین، علائم قابل‌مشاهده ممکن است کم باشند، اما نظارت دقیق بر تغییرات سلولی و درمان به‌موقع، بسیار ضروری است.

۱-۵. عوارض زگیل تناسلی پرخطر

زگیل تناسلی پرخطر می‌تواند به عوارض جدی منجر شود و همین موضوع اهمیت پیگیری منظم و معاینات پزشکی را نشان می‌دهد. از عوارض زگیل تناسلی پرخطر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ایجاد سلول‌های سرطانی؛
• ایجاد مشکل زمان ادرار؛
• ایجاد خون‌ریزی زمان زایمان؛
• ایجاد التهاب؛
• ایجاد عفونت‌های مکرر و مزمن در لوله‌های رحمی و مجاری ادراری؛
• ایجاد اختلال در باروری.

در موارد نادر، نوزادانی که از مادران مبتلا‌ به زگیل تناسلی متولد می‌شوند، ممکن است زگیل‌هایی در گلو داشته باشند که نیاز به جراحی برای جلوگیری از مسدود شدن راه هوایی نوزاد است.

۱-۶. علت زگیل تناسلی پرخطر

علت اصلی زگیل تناسلی پرخطر ویروس پاپیلومای انسانی است. زگیل تناسلی پرخطر ناشی از ویروس HPV از طریق تماس نزدیک پوستی منتقل می‌شود و به‌راحتی بین شریک‌های جنسی انتقال پیدا می‌کند. این ویروس می‌تواند از طریق هر نوع تماس جنسی صمیمی از جمله موارد زیر، منتقل شود:

• رابطه جنسی واژنی؛
• رابطه جنسی مقعدی؛
• رابطه دهانی ـ آلت تناسلی؛
• رابطه دهانی ـ واژنی.

نکته مهم: استفاده صحیح از کاندوم می‌تواند احتمال انتقال HPV را کاهش دهد، اما به‌طور کامل از انتقال آن جلوگیری نمی‌کند.

۱-۷. تشخیص زگیل تناسلی پرخطر

روش‌های تشخیص ویروس HPV که باعث زگیل تناسلی پرخطر می‌شود، شامل موارد زیر است:

• غربالگری سرطان دهانه رحم
  • آزمایش HPV: این آزمایش به بررسی سلول‌های دهانه رحم و نمونه‌برداری از آن‌ها برای شناسایی وجود HPV پرخطر می‌پردازد.
  • پاپ‌اسمیر: این آزمایش به بررسی تغییرات سلولی در دهانه رحم می‌پردازد که ممکن است به‌دلیل HPV پرخطر ایجاد شده باشند ولی وجود HPV پرخطر را تشخیص نمی‌دهد.
  • آزمایش ترکیبی HPV/Pap: این آزمایش به‌طور هم‌زمان وجود HPV پرخطر و تغییرات سلولی در دهانه رحم را بررسی می‌کند. اگر جواب تست پاپ‌اسمیر در خانم‌ها غیرعادی بوده یا فرد بالای ۳۰ سال داشته باشد، این تست توسط پزشک انجام می‌شود.
• غربالگری سرطان مقعد: در جمعیت‌های با ریسک بالاتر، مانند مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند یا افرادی که به HIV مبتلا هستند، از آزمایش پاپ مقعد برای شناسایی ضایعات پیش‌سرطانی استفاده می‌شود.
• غربالگری سرطان اوروفارنکس: هیچ آزمایش استانداردی برای غربالگری سرطان اوروفارنکس وجود ندارد، اما معاینه سرطان دهان توسط دندان‌پزشک، می‌تواند به شناسایی مشکلات احتمالی کمک کند.
• غربالگری سرطان آلت تناسلی، واژن و فرج: برای این نوع سرطان‌ها، آزمایش‌های استاندارد غربالگری وجود ندارد. در برخی موارد، ممکن است سرطان واژن به‌طور تصادفی در آزمایش پاپ یا کولپوسکوپی شناسایی شود.
• تست محلول سرکه: محلول سرکه (اسید استیک) روی نواحی تناسلی مبتلا به ویروس اچ‌پی‌وی ریخته می‌شود. اگر نواحی سفید شوند، فرد به ویروس آلوده است.

به‌طور کلی، برای سایر سرطان‌های مرتبط با HPV مانند سرطان‌های مقعد، آلت تناسلی، واژن و فرج، در حال حاضر آزمایش‌های غربالگری استانداردی وجود ندارد و در صورت بروز علائم غیرمعمول، مشاوره با پزشک ضروری است. ممکن است پزشک در همه موارد فوق آزمایش DNA را تجویز کند. 

به یاد داشته باشید که اگر بالای ۳۵ سال داشته و مبتلا به ایدز باشید یا اینکه سویه پرخطر در آلت تناسلی مردانه، کیسه بیضه، سرویکس، واژن یا آلت تناسلی زنانه شما دیده شده باشد یا سابقه پیوند اعضا داشته باشید، باید همیشه تحت‌نظر بوده و معاینات دوره‌ای منظم را طی کنید.

۱-۸. درمان زگیل تناسلی پرخطر

در حال حاضر، درمانی برای ویروس HPV که باعث زگیل تناسلی پرخطر می‌شود، وجود ندارد. ازآنجاکه ویروس به‌طور کامل قابل‌درمان نیست، هدف درمان بیشتر متمرکز بر حذف زگیل‌های قابل‌مشاهده و کاهش علائم است. انتخاب روش درمانی به تعداد، اندازه و محل زگیل‌ها بستگی‌ دارد. روش‌های درمانی زگیل تناسلی پرخطر شامل موارد زیر است:

• درمان‌های موضعی
  • استفاده از محلول پودوفیلین یا پودوفیلوتوکسین (Podophyllotoxin)؛
  • استفاده از کرم ایمی‌کیمود (Imiquimod)؛
  • استفاده از پماد سینکاتچینز (Sinecatechins).
• درمان‌های فیزیکی
  • جراحی ساده؛
  • کرایوسرجری (Cryosurgery) یا سرمادرمانی؛
  • الکتروکوتر؛
  • تبخیر با لیزر؛
• درمان‌های خاص
  • اسید تری کلرواستیک (Trichloroacetic acid)؛
  • داروی ایزوترتینوئین (Isotretinoin).

در مجموع، درمان‌های موجود ممکن است عوارض جانبی‌ای مانند سوزش، درد، التهاب و زخم را به‌همراه داشته باشند و احتمال دارد نیاز به درمان‌های مکرر باشد. بنابراین، انتخاب روش درمانی مناسب باید با مشاوره پزشک و براساس وضعیت خاص هر بیمار انجام شود.

۱-۹. پیشگیری از زگیل تناسلی پرخطر

برای پیشگیری از عفونت با ویروس پاپیلوما انسانی (HPV) و کاهش خطر ابتلا به زگیل تناسلی و سرطان‌های مرتبط با آن، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

• تزریق واکسن HPV؛
• تست پاپ‌اسمیر دوره‌ای منظم؛
• آزمایش HPV دوره‌ای منظم؛
• استفاده از کاندوم مردانه و دهانی؛
• اطلاع‌رسانی به شریک جنسی.

با پیروی از این اقدامات، می‌توانید خطر ابتلا به HPV و مشکلات ناشی از آن را به حداقل برسانید.

---

۲. زگیل تناسلی کم‌خطر (low-risk)

سویه‌های کم‌خطر HPV مانند ۶ و ۱۱ که دلیل ۹۰ درصد زگیل‌های تناسلی هستند، به‌ندرت به سرطان تبدیل می‌شوند. البته ممکن است زگیل‌هایی که به‌دلیل این ویروس‌ها ایجاد می‌شوند، برآمده شده و حس ناراحت‌کننده به‌همراه داشته باشند. در برخی موارد، آن‌ها به‌شکل گل‌کلم هستند. زگیل‌ها می‌توانند هفته‌ها یا ماه‌ها پس از رابطه جنسی با شریک آلوده، ظاهر شوند. در ادامه زگیل تناسلی کم‌خطر را بررسی می‌کنیم.

۲-۱. زگیل تناسلی کم‌خطر چیست؟

ویروس‌های HPV کم‌خطر که زگیل تناسلی کم‌خطر را ایجاد می‌کنند، به‌طور عمده توسط سویه‌های ۶ و ۱۱ ایجاد می‌شوند. اغلب، عفونت با سویه‌های کم‌خطر HPV علائم خاصی ندارد و به‌طور طبیعی، زمانی که سیستم ایمنی بدن به ویروس پاسخ می‌دهد، از بین می‌رود. زگیل‌های تناسلی‌ای که توسط این ویروس‌ها ایجاد شده است، معمولاً به‌صورت برآمدگی‌های کوچک در ناحیه تناسلی ظاهر می‌شوند. این زگیل‌ها ممکن است بر روی فرج و واژن در زنان، بر روی آلت تناسلی در مردان یا در اطراف مقعد در هر دو جنس ظاهر شوند. همچنین، ممکن است در دهان و گلو نیز آن‌ها را ببینید.

۲-۲. انواع زگیل تناسلی کم‌خطر

انواع زگیل تناسلی کم‌خطر شامل سویه‌های ۶، ۱۱، ۴۲، ۴۳ و ۴۴ هستند. انواع HPV کم‌خطر به‌ندرت باعث سرطان می‌شوند، اگرچه برخی از آن‌ها می‌توانند زگیل‌هایی در نواحی تناسلی، مقعد، دهان یا گلو ایجاد کنند. زمانی که زگیل‌ها در حنجره یا دستگاه تنفسی تشکیل شوند، ممکن است به وضعیتی به‌نام پاپیلوماتوز تنفسی عودکننده دچار شوید که می‌تواند مشکلات تنفسی ایجاد کند.

۲-۳. شکل زگیل تناسلی کم‌خطر

شکل زگیل تناسلی کم‌خطر به‌صورت برجستگی‌های کوچک است. البته گاهی ممکن است شبیه‌ به گل‌کلم به‌ نظر برسند. این زگیل‌ها می‌توانند به‌تنهایی یا به‌صورت گروهی ظاهر شده و در نواحی تناسلی، مقعد، دهان یا گلو ایجاد شوند. شکل و اندازه این زگیل‌ها متفاوت است و در برخی موارد ممکن است مسطح و غیرقابل‌مشاهده باشند. پس می‌توان نتیجه گرفت که در بعضی شرایط، تفاوت چندانی بین شکل زگیل تناسلی کم‌خطر و پرخطر وجود ندارد.

۲-۴. علائم زگیل تناسلی کم‌خطر

علائم زگیل تناسلی کم‌خطر معمولاً شامل درد خفیف در آلت تناسلی زنانه یا مردانه، خون‌ریزی و خارش است. البته علائم دیگری هم وجود دارد که افراد کمتری آن را تجربه می‌کنند. این علائم عبارت‌اند از:

• رطوبت در نزدیکی زگیل‌های تناسلی؛
• ترشحات واژینال؛
• خون‌ریزی در حین یا پس از رابطه جنسی؛
• ورم و حساسیت در ناحیه تناسلی؛
• التهاب و قرمزی همراه با سوزش و خارش؛
• تغییر رنگ یا تیره‌تر شدن رنگ پوست؛
• بوی نامطبوع و ترشحات غیرعادی واژن.

زگیل تناسلی کم‌خطر باعث ایجاد سلول‌های سرطانی نمی‌شود، اما معمولا افراد ترجیح می‌دهند آن‌ها را از بین ببرند.

۲-۵. علت زگیل تناسلی کم‌خطر

زگیل تناسلی کم‌خطر نوعی عفونت مقاربتی است که به‌واسطه ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) سویه‌های ۶ و ۱۱ ایجاد می‌شود و از طریق تماس پوستی در طی رابطه جنسی با فرد آلوده منتقل می‌گردد. تشخیص دقیق این نوع زگیل‌ها و تجویز درمان مناسب، توسط پزشک صورت می‌گیرد که با مشاهده علائم، انجام آزمایش‌های تشخیصی و نیز بررسی تاریخچه پزشکی بیمار انجام می‌شود. عواملی مانند رابطه جنسی محافظت‌نشده یا پرخطر و تماس دهانی یا آنال با فرد مبتلا، از دلایل اصلی انتقال این عفونت به‌ شمار می‌روند.

۲-۶. عوارض زگیل تناسلی کم‌خطر

زگیل تناسلی کم‌خطر که ناشی از ویروس ۶ و ۱۱ اچ‌پی‌وی‌ است، عموماً عوارض جدی ایجاد نمی‌کند و به‌ندرت به مشکلات خاص منجر می‌شود اما برخی از عوارض احتمالی شامل موارد زیر است:

• ایجاد ناراحتی فیزیکی؛
• ایجاد عفونت در مجاری ادراری؛
• التهاب در ناحیه تناسلی و لوله‌های رحمی.

احتمال انتقال ویروس زگیل تناسلی کم‌خطر (HPV انواع ۶ و ۱۱) به شریک جنسی بالاست، زیرا این ویروس از طریق تماس مستقیم پوست‌به‌پوست در طول رابطه جنسی منتقل می‌شود. حتی اگر زگیل‌ها قابل‌مشاهده نباشند، امکان انتقال ویروس وجود دارد.

۲-۷. تشخیص زگیل تناسلی کم‌خطر

پزشک شما ممکن است با بررسی زگیل‌ها بتواند تشخیص دهد که مبتلا به HPV هستید اما چندین آزمایش دیگر نیز وجود دارد که درصورت نداشتن علائم قابل‌مشاهده، می‌توان از آن‌ها استفاده کرد:

• آزمایش محلول سرکه؛
• آزمایش پاپ‌اسمیر؛
• آزمایش DNA.

برای تشخیص زگیل تناسلی کم‌خطر از آزمایش‌ها و روش‌های مربوط‌به تشخیص زگیل تناسلی پرخطر نیز استفاده می‌شود. معمولا بعد از آزمایش‌هاست که نوع پرخطر یا کم‌خطر بودن مشخص خواهد شد.

۲-۸. درمان زگیل تناسلی کم‌خطر

زگیل تناسلی کم‌خطر معمولا نیازی به درمان ندارد و در بسیاری از موارد خودبه‌خود از بین می‌رود. بااین‌حال، در برخی افراد ممکن است باعث درد، خارش یا ناراحتی شود. در چنین مواردی می‌توان از روش‌هایی مانند کرایوتراپی (سرمادرمانی)، لیزر یا داروهای موضعی‌ای که برای ازبین‌بردن زگیل‌های پرخطر استفاده می‌شوند، بهره برد تا علائم کاهش یابد و زگیل‌ها سریع‌تر از‌بین بروند.

۲-۹. پیشگیری از زگیل تناسلی کم‌خطر

پیشگیری از زگیل تناسلی کم‌خطر نیز درست مانند نمونه پرخطر است. اگر نمی‌خواهید هرگز درگیر این ویروس شوید، بهتر است به نکات زیر دقت کنید:

• تزریق واکسن HPV؛
• استفاده از کاندوم؛
• رابطه جنسی ایمن؛
• آگاهی از وضعیت سلامتی شریک جنسی؛
• اجتناب از تماس با زگیل‌ها.

این راهکارها می‌توانند به پیشگیری از ابتلا به ویروس HPV کمک کنند و خطر انتقال ویروس به شریک جنسی را کاهش دهند.

---

۳. مقایسه و تفاوت بین HPV پرخطر و کم‌خطر

ویروس HPV یا ویروس پاپیلومای انسانی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: HPV پرخطر و HPV کم‌خطر. در جدول زیر، این دو نوع ویروس و درنتیجهٔ آن، دو نوع زگیل تناسلی را مقایسه کرده‌ایم:

تفاوت بین HPV پرخطر و کم‌خطر

---

کلام آخر دکترساینا

بهترین راه برای مقابله با ویروس HPV، از هر نوع آن، پیشگیری است. تزریق واکسن HPV، استفاده از وسایل پیشگیری مانند کاندوم و داشتن رابطه جنسی ایمن می‌تواند به‌ میزان زیادی از ابتلا به این ویروس جلوگیری کند. اگرچه زگیل‌های تناسلی کم‌خطر معمولاً خودبه‌خود از بین می‌روند، اما مراجعه به پزشک برای ارزیابی و اطمینان از عدم‌وجود خطرات دیگر، ضروری است. درصورتی‌که به هرگونه مورد مشکوکی برخورد کردید، می‌توانید از دکترساینا برای دریافت مشاوره آنلاین و تلفنی با بهترین متخصصان استفاده کرده و نگرانی‌های خود را به‌سرعت و به‌صورت ایمن برطرف کنید. کافی است به سایت دکترساینا مراجعه کرده و تخصص موردنظر خود را انتخاب کنید. مشاوران ما در کمترین زمان در خدمت شما خواهند بود.

---

سؤالات متداول