درباره
پرسیاوشان، گیاهی است علفی، سرخسی، پایا و چند ساله که معمولاً در نقاط مرطوب، اماکن سایه دار و کم نور می‌روید . برگهای این گیاه دارای دم‌برگ های بسیار نازک و دراز، شبیه مو می‌باشد.
پرسیاوشان دارای ریزموی خزنده است که ریشه‌هایی باریک از آن خارج می‌شود. برگهای این گیاه استفاده طبی دارد.
این گیاه دارای شاخه‌های سیاه ، سخت، باریک و براق به درازای تقریباً ۲۰ سانتی متر و برگهای کوچکی مانند برگهای گشنیز ، به صورت، بریده بریده می‌باشد. گیاه پرسیاوشان را بیشتر می‌توانید کنار جوی و چاه‌های قدیمی که در نواحی مرطوب و سایه‌دار قرار دارند پیدا کنید.
فواید
تاثیر بر روی دستگاه ادراری و تناسلی:
دمنوش پرسیاوشون ادرار آور است .
عادت ماهانه را باز می‌کند.
سنگ مثانه را دفع می‌نماید.
درکمک به دفع راحت سنگ‌های کلیوی موثر است.
تاثیر بر روی غدد:
دمنوش پرسیاوشان عرق آور است.
کبد را سم زدایی می‌کند .
در کمک به درمان زردی یا یرقان تاثیر دارد و باعث تخلیه صفرای زائد می‌شود .
تاثیر بر روی دستگاه تنفسی :
دمنوش پرسیاوشان در درمان سرفه و علائم سرماخوردگی موثر است .
درمان کننده بیماری‌های ریوی است.
اخلاط سینه را دفع می‌کند.
اگر چند قطره از دمنوش آن را داخل بینی بچکانید،گریپ را از بین می‌برد و بینی را باز می‌کند .
برای رفع تنگی نفس بچه‌ها بسیار مفید است .
دمنوش پرسیاوشان در درمان برونشیت موثر است.
التهاب گلو را درمان می‌کند.
تاثیر بر روی دستگاه گوارش:
دمنوش آن به عنوان مسهل صفرا، بلغم و سودای موجود در معده و روده ها مفید است .
کرم کش است.
اسهال را برطرف می‌کند.
تاثیر بر روی پوست:
اگر دمنوش پرسیاوشان را به سر بمالید شوره سر را برطرف می‌کند.
دمنوش آن برای زرد زخم استفاده می‌شود .
خواص دیگر :
برای ریزش منطقه‌ای مو استفاده می‌شود.
تب بر است.
موارد منع مصرف و عوارض جانبی:
عوارض خاصی برای آن ذکر نشده است اما در طول دوره حاملگی منع مصرف دارد و نیز مصرف دراز مدت و زیاد آن برای قلب و ریه مضر است.
طبیعت
پرسیاوشان از نظر طب قدیم ایران ، معتدل مایل به گرم و خشک است .