فهرست آنچه می‌خوانید:
فواید
میوه فابض و مانع ریختن مواد به معده و امعا، مانع خرابی اخلاط، خارج کننده سودا از بدن، مانع مخلوط شدن سودا و بخارات سوداوی و صفراوی سوخته به روح می شود، گرمای خون را فرو نشانده و به این ترتیب موجب افزایش هوشیاری، نشاط و تقویت قلب می شود. میوه بدلیل قبضی که دارد مقوی است. در افراد سردمزاج بهتر است با عسل یا دارچین یا مصطکی مصرف شود.
نفع زیادی جهت تقویت ذهن و سایر اعضا دارد.
محرک قوای جنسی
ضد استفراغ
رفع کننده عطش
حبس کننده خون بواسیر و ضد خونریزی
مسهل سودا و بلغم رقیق
مقوی معده و امعا
با مکانیسم خشک کردن رطوبات سست کننده معده، ایجاد اشتها می کند.
با آرد کنار و آب، قاطع اسهال مزمن است.
مقوی چشم
مقوی حواس مغزی و برای عصب بسیار سودمند است.
نافع در مالیخولیا (بخصوص مراقی)
در فراموشی به کار می رود.
آشامیدن آن با عسل و همچنین خوردن مربای عسلی آن و آشامیدن خیسانده آن مانع صعود بخارات از معده به سر می شود. مربای عسلی آن قدرت یادگیری را افزایش می دهد.
مضرات
پژوهش های کافی بر مبنای عوارض جانبی با استفاده از این فرآورده وجود ندارد. در آزمایش ها بر روی حیوانات هیچ گزارش عوارض جانبی وجود نداشته است.
طرز استفاده
اگر آمله نرم کوبیده شده و با آب بارهنگ سرشته شود و بر پیشانی به صورت غلیظ ضماد شود، خونریزی بینی را قطع می کند.
جهت تقویت چشم، آمله به نرمی ساییده شود و با هموزن آن شکر مخلوط شود و با کمی روغن بادام شیرین چرب شود و ناشتا خورده شود، جهت ضعف بینایی و جهت زخم روده ها مفید است.
کوبیده آن با هم وزن آن زیره کرمانی مخلوط و با عسل سرشته شود جهت شب ادراری نافع است.
خیسانده آن با میوه گشنیز نیم کوفته جهت رفع اسهال مزمن، حرارت معده، سوزش مقعد و ادرار مفید است.
روغن آمله مو را سیاه و بزرگ می کند.
مربای آمله مقوی معده، قلب، مغز و ملین است.
مضر طحال و مصلح آن عسل و سنبل است. ایجاد کننده قولنج و مصلح آن روغن بادام شیرین است. بدلش شیرآمله است.
برای تهیه شیرآمله که به جهت کاهش قوه قبض و اصلاح آن به کار می رود، دو تا سه مرتبه آمله کاملاً رسیده بی ریشه بدون دانه را در شیر خیس کرده و در نهایت شسته و خشک می کنند.
ترکیبات
ترکیبات مهم
میوه های گیاه بیشترین کاربرد را دارند. میوه ها شامل غلظت بالایی از اسکوربیک اسید هستند که با گرما یا پختن از بین می روند. بعلاوه میوه ها دارای فنول از جمله الاژیک اسید، گالیک اسید، کوئرستین، کامفرول، کوریلاجین، گرانیئین، کوئرستین، کامفرول، فوروزین، گالوتانن ها، امبلی کانین ها، فلاونوئیدها، گلیکوزیدها و پروآنتوسیانیدین ها می باشند.
برگ ها دارای فنول های مشابه میوه هستند.
ریشه ها دارای گلیکوزیدها و تانن ها هستند.
تاریخچه
طرز تهیه فرآورده های آمله، در قرن اول بعد از میلاد در سانسکریت شرح داده شده است. همچنین دست نوشته های ثبت شده کاربرد دارویی آمله، در متون عربی، عراقی، تبتی، مصری و نیز در سیستم های سیدا (هندی)، آیورودا و یونانی یافت می شود. امروزه میوه آمله بطور رایج در رژیم هندیان مصرف می شود.