فهرست آنچه می‌خوانید:
فواید
۱- تحریک گردش خون مغزی: نارسایی گردش خون در مغز می‌تواند باعث دلهره، استرس، کمی حافظه، مشکلات شنوایی و کاهش تمرکز شده که این مواد می‌توانند با جینکو تخفیف یافته و یا درمان شوند. مصرف عصاره‌ی جینکو در ۷۰ درصد از بیماران باعث افزایش جریان خون مغزی شده است. بر اساس یک تحقیق در ۱۱۲ نفر که نقصان گردش خون مغزی داشته اند و متوسط سن آن‌ها ۵/۷۰ سال بود، مصرف روزانه ی ۱۲۰ میلی گرم عصاره‌ی جینکو به مدت یک سال باعث کاهش گیجی، سردرد و افزایش حافظه‌ی کوتاه مدت شد. حدود ۴۰ کار کلینیکی در مورد استفاده‌ی ۱۲۰ میلی گرم روزانه عصاره جینکو به مدت ۴ تا ۶ هفته صورت گرفته که همگی افزایش گردش خون مغزی را نشان دادند.
۲- مصرف عصاره‌ی جینکو به عنوان کاهش استرس و دلهره موثر بوده است.
۳- در افزایش حافظه موثر است.
۴- تحریک گردش خون عمومی به خصوص در افراد مبتلا به آسم را باعث می‌شود.
۵- خاصیت آنتی اکسیدان و محافظت از اعصاب را دارا است.
۶- تاثیر درمانی مثبتی در حالات جنون (حالاتی شبیه به آلزایمر) دارد.
مضرات
جینکو نیز مانند هر گیاه دیگری باید با احتیاط مصرف شود. مصرف این گیاه برای افراد زیر مورد منع مصرف دارد:
* زنان باردار، شیرده
* افرادی که تحت درمان داروهای ادرار آور هستند.
* افرادی که داروهای ضد ریفلاکس معده می‌خورند.
* افرادی که داروهای فشار خون و آنژین مصرف می‌کنند.
* افرادی که داروهای ضدانعقادی مثل آسپیرین می‌خورند.
* افراد هموفیلی و افرادی که عمل جراحی در پیش دارند زیرا این گیاه خون را روان می‌کند.
* نوجوانان زیر ۱۸ سال. این افراد قبل از مصرف باید حتماً با پزشک مشورت کنند.
طرز استفاده
اکثر محصولات جینکوی استاندارد حاوی ۲۴ درصد فلاوگلوکزید جینکو است. مقدار مصرف آن ۴۰ تا ۸۰ میلی گرم هر بار و تا سه نوبت در روز است (جمعا تا ۲۴۰ میلی گرم در روز).
آزمایش‌های کلینیکی نشان داده است که مصرف فرآورده‌های جینکو حداقل باید ۱۲ هفته ادامه یابد تا آثار آن ظاهر شود. البته در مواردی پس از دو تا سه هفته تاثیر آن در افراد ظاهر شده است.
ترکیبات
* فلاونوئیدها: بیش از ۴۰ فلاونوئید مختلف تاکنون در برگ‌ها شناخته شده اند که شامل بیلوبتین، جینکتین، ایزوجینکتین، سیادوپیتی زین، کورستین، کامفرول و ایزورامنتین می‌باشند.
* ترپنوئیدها که بیش تردی ترین هستند شامل بیلوبالید، و جینگولیدهای A، B، C، J و M می‌باشند.
* اسیدهای آلی که از جمله اسید شیکمیک، اسید وانیلیک، اسید آسکوربیک، اسید پاراکوماریک و مشتقات اسید بنزوئیک هستند.
* ترکیبات دیگر از جمله کربوهیدرات، الکل‌ها، کربورهای خطی و کتون‌های دانه که دارای حدود ۳۸ درصد کربوهیدرات، ۴ درصد پروتئین، ۲ درصد چربی، آلکالوئیدها، اسید آمینه، گلوکزیدهای سیانوژنیک و فنل‌ها است.
اصولا عصاره‌ی جینکو را بر حسب وجود ۲۴ درصد فلاونویید گلوکزیدها استاندارد می‌نمایند.
تاریخچه
با توجه به قدمت درخت که مربوط به بیش از ۲۰۰ میلیون سال پیش می‌باشد، آن را به نام فسیل زنده یاد می‌کنند و از آن جا که فسیل‌های به جا مانده از این درخت در نواحی جنوب شرقی چین و هندوچین پیدا شده است، احتمال رویشگاه اصلی آن در این نواحی به یقین مبدل شده است. به نظر می‌رسد که تمام جینکوهای موجود در آمریکای شمالی، اروپا و نقاط دیگر کره‌ی زمین در عصر یخبندان دوره‌ی اول از بین رفته و فقط در چین از این خطر نجات یافته‌اند. این گیاه در سال ۱۷۱۰ به وسیله ی اگلبرت کمپفر به اروپا برده شد و در سال ۱۷۷۱ توسط گیاه شناس مشهور، لینه مورد مطالعه و نام گذاری علمی شد.
جینکو در چین به نام پنجه اردک گفته می‌شود؛ چرا که شباهت زیادی به آن دارد. این گیاه از قدیم به عنوان یکی از گیاهان با اهمیت چین محسوب می‌شده و برای آن آثار تقویت کننده‌ی قلب و ریه قایل بوده‌اند. در اسناد باقی مانده از طب چین قدیم این گونه استنباط می‌شود که پودر برگ‌های آن را به منظور درمان آسم به طریقه ی استنشاقی استفاده می‌کرده اند. در دست نوشته‌های سانسکریت از اثرات عصاره‌ی این گیاه به عنوان اکسیر طولانی کننده عمر یاد شده است.