آویشن کوهی،آس بویه،ککلیک اوتی
درباره
گیاهی است ازخانواده Labiatae یا Menthaceae علفی ،پایا وچند ساله که شبیه پونه کوهی است،دارای ساقه های پرپشت ، کوتاه وخزنده که بلندی ساقه های آن ۲۰ تا۵۰ سانتی متر می باشد.
ریشه های آن دارای الیاف چوبی است وگلهای آن کوچک وخوشه ای به رنگ سفید مایل به بنفش وسرخ که تاتیر یا مرداد ماه تمام می شود.تمام اعضای این گیاه معطر است .
فواید
تقویت کننده معده ، دید چشم ، کلیه – درمان فراموشی ،صرع ، عفونتهای ریوی، سرفه ، سیاه سرفه ، آسم ،برونشیت ، سرماخوردگی ، زکام ، سردرد عصبی ، میگرن ، اختلالات کبدی ، اسهال ، سکسکه – مقوی قلب ، هوش – برطرف کننده خستگی ،بی اشتهایی پس ازبیماری – رفع بوی بد دهان – درمان روماتیسم ورگ به رگ شدگی عضلات – درمان تبخال ، درد سینه ، درد مفاصل – تقویت کننده پیازمو- ضد ریزش مو- نیروبخش – خلط آور- برطرف کننده نفخ شکم ، سوء هاظمه و…
مضرات
مصرف آویشن برای افراد آلرژیک مورد منع مصرف دارد. از این گذشته زنان باردار، شیرده و کودکان نیز نباید ازافشرهی خوراکی آویشن استفاده کنند.
طرز استفاده
روش مصرف معمولی:
– (۲۰-۳۰) گرم ساقه گلدار را در یک لیتر آب جوش دم کرده روزانه ۴ تا ۵ فنجان بنوشید .
– به صورت عرق: یک فنجان بعد از غذا میل نمایید.
ترکیبات
اسانس روغنی فراربنام سرپوله – ترپن الکل – ایزومرآن اورسولیک اسید – اولئانولویک اسید – پنین – ال پنین – دی الپنین – سیمن – پی سیمن – تیمول – پاراتیمول – ترپن – بورنیل استات – لینالول – بورنئول – کارواکرول .
طبیعت
این گیاه طبیعتی گرم وخشک دارد.