قراقات(قره قاط)

تأیید شده توسط تیم پزشکی دکترساینااطلاعات این مقاله صرفاً برای افزایش آگاهی شماست. به‌هیچ‌عنوان بدون مشورت با پزشک، خوددرمانی نکنید. دریافت مشاوره آنلاین

فواید

تولید و تثبیت کلاژن:
یکی از مهم ترین پروتئین های بدن، کلاژن است که در ساخت تاندون، رباط و غضروف نقش اصلی را دارا است.
کلاژن در زمان التهاب روماتیسمی، امراض دهانی و یا بیماری های استخوان و مفاصل از بین می رود. عمل مهم فلاونوئیدها، آنتوسیانین ها و پروآنتوسیانین های قره قات جلوگیری از این عمل است.
همچنین آنتوسیانین ها دارای خاصیت قوی ویتامین P ( بیوفلاونوئیدها ) بوده و افزون بر آن دارای خاصیت افزایش ویتامین C داخل سلولی و کاهش شکنندگی مویرگ ها هستند که از این نظر دو برابر قوی تر است.
* خاصیت ضد تجمع پلاکت ها

که از این نظر شبیه به آسپیرین و گیاه سیر می باشد. (به اصطلاح عامیانه افرادی که خون آن ها غلیظ می باشد، برای جلوگیری از لخته شدن می توانند از قره قات استفاده کنند).
* خاصیت شل کنندگی عضلات صاف

* استفاده برای درمان امراض چشم

هنگام کم سو شدن در شب، یا برای دید بهتر روز کاتاراکت و گلوکوما. در بعضی مشکلات چشم مانند گلوکوما، کلاژن دارای آسیب هایی می شود که باعث فشار زیاد در چشم خواهد شد. بنابراین چون قره قات در حفاظت کلاژن موثر است، در موارد ذکر شده مفید است. از این رو در اروپا به طور وسیع بدین منظور از آن استفاده می شود.

مضرات

به طور کلی مستندات علمی در مورد عوارض جانبی قره قاط کافی نیست. گزارش شده است که اگر برگ آن برای زمان طولانی مصرف شود اثرات سمی بر جای می گذارد.
در زمان شیردهی هم توصیه نمی شود.

طرز استفاده

ترکیبات

دانه ی قره قات حاوی حدود ۸۸ درصد آب است. بقیه مواد شامل آنتوسیانین که در میوه های تازه ۱/۰ تا ۲۵/۰ درصد در نوسان بوده، ولی در عصاره غلیظ شده ی این میوه، ۲۵ درصد می باشد.
اکثر این آنتوسیانین ها به شکل گلوکزید هستند و تنها مقدار کمی در طبیعت و در این گیاه به صورت آزاد می باشند. حدود ۱۵ آنتوسیانوزید که اجسام فعال گیاه می باشند، در این گونه از قره قات شناسایی شده است، بعضی گیاهان دیگر از جمله گونه های دیگر قره قات، Ribes nigrum و انگور دارای آنتوسیانین های مشابهی هستند. میوه ی هر سه گیاه مذکور در اروپا به صورت دارویی مصرف می شود.
ترکیبات دیگر قره قات شامل تانن ها(که عمدتا از نوع کاتشول می باشند)، تری ترپنوئیدها، کربوهیدرات به مقدار حدود ده درصد، مقدار کمی پروتئین، فیبر، اسید های آسکوربیک (۲ تا ۱۰ میلی گرم در صد گرم)، سیتریک، مالیک، کینیک و مقدار کمی بنزوئیک و گلوکورونیک، گلوکزید لیپتوزین، مقدار کمی آلکالوئید، پکتین و فلاونوئیدها هستند.